همان طور که اساس سلامت جسمی انسان بر تناسب اندام و توازن قوای بدنی و اعتدال طبع هاست، بنیان سلامت روحی نیز بر توازن قوای روانی است و از همین روست که چارچوب اساسی علم اخلاق بر تناسب و توازن چهار قدرت روانی (وهم، غضب ، عقل و شهوت) بنا شده است. همان قدر که خشونت گرایی اجتناب ناپذیر دهه شصت، نگران کننده بود به همان اندازه گرایش های رمانتیک و غیر طبیعی عاشقانه فعلی خطرناک است زیرا نتیجه این افراط، لاجرم تفریط وحشتناکی در آینده خواهد بود.
سال هاست سینمای ایران به شکل حساب شده ای مشغول جریان سازی و ترویج روابط عاشقانه و تثبیت انگاره های مدنظر در ذهن مخاطب بوده و هیچ تدبیری برای اصلاح این روند صورت نگرفته است ، حالا می گوییم داستان سینما فرق می کند و مخاطب خاص دارد، اما درباره تلویزیون چه می توان گفت؟در برنامه های سیما هم که مخاطب عام دارد و قرار بوده دانشگاه سراسری باشد همین داستان - از سریال ها تا برنامه های ترکیبی و جشن ها و جنگ ها و ... - تکرار می شود!مهران مدیری هر شب در برنامه دورهمی به طور ثابت از مهمان ها می پرسد عاشق شده اید؟ بعد هم اصرار دارد که مهمان ها داستان عاشق شدن هایشان را به شرح و تفصیل تعریف کنند!
باز هم فرض می کنیم که دورهمی مخاطب بزرگ سال دارد، در برنامه کلاه قرمزی که ظاهرا مخاطبش کودک است دقیقا دارند آداب و مهارت های ایجاد ارتباط و آشنایی و نخستین قد م‌ها و نگاه ها برای دوستی و رابطه و شیوه های بازکردن سرصحبت را آموزش می دهند و آقای همساده هم از نخستین عشق خودش و نیمکت پارک، خاطره می گوید و تشریح می کند که عشق در نخستین نگاه و ...!
حرفی نیست، اگر قرار است چنین روندی حاکم باشد باید مثل بقیه کشورها همه اجزای نظام فرهنگی و اجتماعی انسجام داشته باشد، یعنی وقتی روابط عاطفی و بعد از آن را ترویج می کنیم تحمل و پذیرش زمینه سازی و تدبیر مراحل بعد را هم داشته باشیم، نه این که از یک طرف توقع و انتظار ایجاد کنیم و از طرف مقابل راه ها را ببندیم!
وقتی در دانشگاه جوانان ملتهب و حساس را در کنار هم می نشانیم، چرا در مهد کودک دختر و پسر چهار پنج ساله را از هم جدا می کنیم؟
وقتی در پارک و خیابان گشت ارشاد داریم، دیگر چرا شب و روز برای کودک و نوجوان از عشق و عاشقی حرف می زنیم؟
لطفا دقت کنید! پیش از این که این جا بحث من موافقت یا مخالفت با هر یک از دو جنبه موضوع باشد، نگرانی از این بلاتکلیفی و نبود انسجام و گسیختگی است که آثار سوء فراوان دارد و آشفتگی اجتماعی و فرهنگی را در پی خواهد داشت.