صبح نو – این روزنامه تلاش کرده است به جزئیاتی از نامه رئیسجمهور به سران کشورهای اروپایی دست یابد. بنا بر گزارش این روزنامه، نامه روحانی از سه بخش اصلی شروط ایران، گلایه های ایران و تهدید به خروج از برجام تشکیل شده است.
شرق – این روزنامه با اشاره به این که نماینده آمریکا در سازمان ملل در سفر به هند، چابهار را از تحریمها مستثنا کرد، تیتر «امتیازگیری ایران از آمریکا» را انتخاب کرد.
ابتکار – این روزنامه اعتراض مردم خرمشهر به بی آبی را با روتیتر «قمقمههای خونین خرمشهر جای خود را به رقص دبههای بیآب مقابل مسجد جامع داده است» منتشر کرد.
شرق - محسن صفایی فراهانی فعال اصلاح طلب به این روزنامه گفت: بورژوازی رانتخوار دنبال غارت است، از هر نمدی بهجای نجات کشور دنبال درستکردن کلاه برای خود هستند، پروژه و کار تعریف میکنند، فشار سیاسی میآورند و از روشهای مختلف استفاده میکنند! نمونهاش را در راهپیمایی روز قدس دیدید. چطور میشود برای الحاق ایران به یک کنوانسیون، در راهپیمایی مردم شعار مخالفت دهند؟ شاید اگر از 98 درصد افرادی که پلاکارد به دست داشتند و شعار میدادند میپرسیدید کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم چیست، اصلا نمیدانستند CFT چیست؟ اما میبینید که میتوانند بر تصمیمات اثر بگذارند!
کیهان - مستندات موجود در منابع غربی با نمایش پشت پرده FATF اثبات میکنند که این کارگروه به ظاهر بینالمللی، نه تنها یک نهادمالی نیست، بلکه صرفا یک اهرم سیاسی در اختیار واشنگتن برای اثرگذاری بیشتر تحریم های ظالمانه است.
شرق – این روزنامه در گزارشی درباره خداحافظی سردار آزمون از تیم ملی نوشت: برخی پیشکسوتان فوتبال تصمیم آزمون را احساسی دانستند و از او خواستند که تجدیدنظر کند. با این حال سابقه نشان میدهد کارلوس کیروش هرگز به بازیکنی که از خداحافظی از تیم ملی حرف بزند، چراغ سبز نشان نمیدهد. مهدی رحمتی، مجتبی جباری و علی کریمی پیشازاین چنین تجربهای داشتهاند.
اعتماد - قاسم میرزایی نیکو نماینده اصلاح طلب مجلس در مصاحبه با این روزنامه گفت: ما باید بهدنبال برجام داخلی باشیم، نه برجام خارجی...مشکل ما اروپا و آمریکا و فشار خارجی نیست که حالا بخواهیم به سمت سهمیهبندی و توزیع کالای کوپنی برویم تا بتوانیم این فشار را کنترل کنیم. ما گیر داخلی داریم. وقتی نمیخواهیم خودمان را بپذیریم، این مشکلات هم ناگزیر است.
آفتاب یزد – حق شناس در گفت و گو با این روزنامه گفت: دلواپسان آن قدر به تخریب دولت ادامه دادند که وزارت نفت با این که فرصت انعقاد قراردادهای بسیار پرمنفعت دیگری نظیر توتال را با شرکتهای بزرگ جهان و در نهایت مرهم نهادن بر زخمهای اقتصادی کشور داشت، به دلیل کارشکنی مخالفان آن را از دست داد.